دولتمردان که در واقع نمایندگان سرمایه های محلی و بین المللی هستند پس از شکل گیری دولت در یونان و نتایج افتضاح جلسات مجلس، پیشنهادی جدیدی مبنی بر ایجاد امنیت بیشتر در زندان ها مطرح کرده و آن را در الویت کار خود قرار دادند. قانون پیشنهادی در ۱۷ ژوئن ارائه شد. طبق این قانون زندان ها به سه بند تقسیم می شوند. هر بند شامل زندانیانی با جرائم مختلف می باشد. با این هدف که زندانیان سیاسی را بیشتر از گذشته سرکوب کنند.
بند A به زندانیان با جرائم مالی اختصاص دارد و بند با کیفیت متوسط است.
اکثریت زندانیان در بند B تقسیم شده و شرایط بند دارای کیفیت بدی می باشد.
در بند C آن طور که زندانبانان می نامند، زندانیان بسیار خطرناک مانند آنارشیست و کمونیست ها به سر می برند. آنان به دلیل شرکت و فعالیت در آکسیون های مختلف دستگیر شده اند. آن ها را خطرناک و بدون دیسیپلین نامیده اند. کسانی که در مقابل واقعیت بی رحمانه ی زندان و زندانی مبارزه کرده و به عنوان جنایتکاران متشکل شناخته می شوند.
در بند C همه چیز قوانین مختص به خودش را دارد ( زندانی درون زندان ساخته شده است)، مانند حذف گردش در حیاط زندان و مزد ( مزد یعنی کار و این می تواند مدت زمان بازداشت را کاهش بدهد)، طولانی کردن مدت بازداشت ( حداقل مدت بازداشت در این بند ۱۰ سال است ) . ساختار و مدیریت دستگاه سراسربین این بند برای قانون از ویژگی خاصی برخوردار است. علاوه براین قدرت به طوری متمرکز شده که اجازه اعمال زورگویی و ظلم و ستم را به زندان بان و نهادهای درون زندان می دهد. نظارت در این بند توسط پلیس ویژه ی یونان صورت می گیرد که استفاده از سلاح گرم را به هر چیز دیگری ترجیح می دهد.
برای اینکه ماموران بتوانند نیروهای گروه های سیاسی مسلح را در هم بشکنند و مانع از ایجاد جو حمایت و همبستگی مابین زندانیان گردند، از زندانیانی که حاضر به همکاری هستند استفاده کرده و اطلاعات کسب می کنند. و این زندانیان معمولا زودتر از موعد آزاد می گردند.
در چهارچوب تغییرات در ساختار روابط سرمایه و جامعه ، نوسازی در ساختار زندان ها نیز امری ضروریست. نه اینکه تنها دولت یونان در بازسازی زندان ابتکار عمل می خواهدنشان دهد بلکه این ایده از طرف اتحادیه های اروپایی در دستور کار قرار گرفته است.
در شرایطی که سیستم در بحران به سر می برد، سرکوب یکی از مهم ترین ابزار در دست دولت هاست با این هدف که جامعه را نظم داده و منافع قدرتمندان را حفظ کنند. همه ی کسانی که چه مسلحانه بر علیه سرمایه داری مبارزه می کنند و چه انحصارات دولتی و خشونت را زیر سوال می برند و بر علیه اش مقاومت می کنند به عنوان «خرابکاران اقتصادی » شناخته شده و با خشم و خشونت سرکوب گران مواجه می شوند.
مبارزه برعلیه ظلم و ستم با توجه به شرایط ویژه ی داخل زندان و شرایط زندگی خارج از زندان را مرتبط و جدایی ناپذیر می سازد. زندانیان سیاسی و زندانیان مخالف سیستم زندان هدف حمله قرار می گیرند، چرا که آن ها مبارزه کرده و هنوز برای نابودی خشونت مدرن مبارزه می کنند. همبستگی ما با زندانیان مبارز همزمان قدمی در جهت مبارزه اجتماعی و طبقاتی و مبارزه برای یک جامعه ی آزاد می باشد.
عکس العمل زندانیان در مقابل طرح های دولت، سازماندهی آکسیون های مختلف در داخل زندان، از جمله سه روز اعتصاب غذا بوده است.
مبارزه مداوم برای فروپاشی زندان ها
ترجمه از سارا نبوی
http://de.contrainfo.espiv.net/2014/06/24/athen-gegen-hochsicherheitsgefangnisse/
اخبار آنارشیستی 