۲۱ ژوئیه در شهر کلن نشستی در مورد اتحادیه های سراسری زندانیان با شرکت بیش از ۲۰ نفر برگزار شد. این اتحادیه ها جدیدا تاسیس شده و برگزارکنندگان این نشست چند تن از زندانیان سابق بودند که پروژه ی مستقل زندان را نیز در دست دارند. در این روز درمورد وضعیت فعلی اتحادیه ها و چگونگی حمایت از آنان بحث و گفتگو شد.
چند تن از زندانیان زندان Tegel اتحادیه ای در اواخر ماه مه ۲۰۱۴ در زندان تاسیس کردند که بتوانند از این طریق منافع اقتصادی خود را در پشت میله های زندان دنبال کنند. بلافاصله مقامات و ماموران با تهدید، سرکوب و خشونت عکس العمل نشان داده و آغاز به بازرسی سلول ها کردند.
زندانیان طبق قانون کیفری ملزم به کار اجباری هستند بدون اینکه راهی برای دفاع از خود داشته باشند. حق انتخاب آزادانه شغل یا اعتصاب واژه ای بی معنی می باشد. از همه بدتر برای این کارگران کاراجباری با امکانات تولیدی ارزان و با دستمزدی ناچیر می باشد.
بسیاری از شرکت های تولیدی کالاهایشان را به زندانیان واگذار می کنند و بااینکه به زندانیان دستمزد کمی می دهند اما کالاها در بازار با قیمت معمولی عرضه می شوند. از جمله کالاهایی که در زندان تولید می شوند: ماشین لباس شویی، قطعات خودرو، پریز برق، لوازم ورزشی و یا درب گاراژ می باشد. اما از طرفی تقاضا برای کار تولیدی زیاد است. در واقع شرایط کار در زندان های آلمان بهتر از شرایط کار در زندان های کشورهایی مانند چین، کامبوج و یا بنگلادش نیست. دستمزد روزانه ی زندانیان چیزی حدود ۱۱ یورو یعنی معادل ساعتی ۱،۴۰ یورو است. زندانیان چیزی کمتر از نصف این حقوق ناچیز را به شکل کارت های اعتباری و نیمی از آن را به حساب بانکی که برایشان در نظر گرفته شده می بایستی واریز کنند. این حساب بانکی برای زمانی در نظر گرفته شده که آنها از زندان آزاد می شوند.
بعضی از زندانیان اجازه دارند خارج از زندان کار کنند و بعد از اتمام ساعت کار می بایستی به زندان برگردند. آنها با قبول این مشاغل و برای دستمزد مورد توافق می توانند هزینه ی اقامتشان را در زندان که چیزی معادل ۳۶۰ یورو می باشد را پرداخت نکنند. اما فقط ۱۰ درصد از زندانیان اجازه کار در خارج از زندان را دارند و بقیه می بایستی در پشت میله های زندان جان بکنند و اگر از کارکردن سرباز زنند سلول انفرادی در انتظارشان است . اما تقاضای کار بیشتر از تعداد محل کار می باشد.
محصولاتی که تولید می شود تنها برای بازار آزاد نیست بلکه زندانیان برای وزرات دادگستری نیز کار می کنند. از جمله چاپ اوراق، دوختن لباس زندان و حتی لباس قضات علاوه براین ها مشاغلی در آشپزخانه، لباسشویی، بیمارستان و یا کتابخانه برای آنان در نظر گرفته شده است.
زندانیان هیچگونه ادعایی برای حقوق بیکاری یا زمان بیماری ندارند. در زندان ها هیچگونه تجهیزات حفاظتی و یا دستگاه تهویه وجود ندارد چرا که این ها هزینه‌بر هستند. در صورتی که دولت چیزی معادل نیم میلیارد در سال از کار زندانیان کسب درآمد می کند.
برای اینکه در آینده زندانیان از امکانات اصلاحی بهتر و با استانداردهای مناسب برخوردار شوند و مجبور به تحمل کردن محرومیت های بیشتری نباشند، چندی از زندانیان به استناد حق خود برای داشتن تشکل ها برآن شدند که اتحادیه زندانیان را تاسیس کنند.
در حال حاضر مخاطبینی در ایالت بایرن، برلین، نورد راین وستفالین و زاکسسن وجود دارد. آنان در ابتدای سازماندهی خود هستند و از هرگونه حمایت و شناخت توسط عموم خوشحال می شوند و در حال حاضر نیز نیاز مبرم به تمبر نامه دارند.
در ماه آگوست قرار است نسخه ی جدید روزنامه شان به نام «QUTBREAK» منتشر شود تا دیگران نیز از فعالیت های آنان باخبر شوند. از آنجایی که اتحادیه نمی خواهد تنها گروه فشار باشد بلکه مکانی برای تعاملات اجتماعی و تبادلات بین افراد. تماس مستقیم و غیرمستقیم بین زندانیان برای اتحادیه بسیار مهم می باشد و این با آگاهی کامل در زندان ها محدود شده است.
GG/BO با آرمان های آزادی و استقلال طلبانه جدا از مبارزات اجتماعی که در بیرون از دیوارهای خارج از زندان وجود دارد، نیست و امید دارد که هرچه بیشتر بتوانند با فعالین اتحادیه های زندان های مختلف و گروه های حمایت کننده ی محلی در تماس باشند.
http://www.gefangenengewerkschaft.de/
اخبار آنارشیستی 